Gestuurd door mechanische neuronen,
dichtbij en toch mijlenver verwijderd.
Onmachtig schuilend achter automatismen,
te vaak voor de omgeving weggecijferd.
Een masker van begrip en verstand.
waarachter een berg aan emotie is begraven.
Denken is geen voelen, voelen is geen denken,
bewust afstand in een waas van kennis bewaren.
Ineens tranen,
geen reden.
Intens verdriet,
intredend verleden.
Huilend hart,
niet verwacht.
Brok, keel,
pijn, onverzacht.
En dan is er even niets behalve een toekomst die open ligt,
enigszins onzeker staren we onze angsten recht in het gezicht.
Ontdaan van gewoontes, zekerheden en de dagelijkse sleur,
een open leegte gevuld met wat lijkt op volslagen willekeur.
Maar in de leegte is verstilling en er heerst serene rust
er is ruimte voor gevoel, je hart dat liefdevol je ziel kust.
Er is openheid, waar niets is valt ook niets te verhullen,
een leegte kun je naar believen met warmte vullen.
Dear black butterfly that crossed my path today,
what's your meaning, what were you trying to say?
Fiercely making jerky circles over my head,
unfortunately I have not heard what you said.